Het hart van de winter

Ik had verwacht dat mijn laptop een val van een halve meter hoogte wel zou doorstaan. Maar dit is niet het geval. De "Blue Screen of Death" is het gevolg. Op internet ook wel bekend als de "BSOD" . Eerst heb ik het probleem een week genegeerd. Maar het ging niet van zelf weg. Toen leerde ik dat de computer in "Safe Mode" wel opstartte. Safe Mode, dat is toch eigenlijk ook wel ok? Maar je mist toch wel wat functies dan. Dus maar het internet opgegaan in mijn Safe Mode. Geleerd dat het om een registry of DLL error ging. Elke gratis "DLL fixer" gedownload die ik kon vinden. Er draaien er nu een stuk op 5 op de achtergrond mee. Maar hij doet het weer!  Alles is weer koek en ei.

Terug naar de titel. Het is nu dus het hart van de winter in Taranaki. We hebben de korste dag gehad en vanaf nu komt de zomer er aan. Wat je je bij een kiwi winter voorstelt? Het is wisselvallig. Soms valt de regen uit de hemel. Hard. Dat wil zeggen dat je binnen 20m rennen door weekt wordt.  Maar soms is het net Zuid Frankrijk. Vorige weekend stond ik op en liep zonder T shirt het balkon op. Dit weekend was ook prima:

Een graad of 12 en zon. Op de berg ligt sneeuw, maar om de berg kun je nog prima op de race fiets door de heuvels rijden. Zonder mouwtjes en een korte broek:)

En ik heb mijn housewarming gehouden! Ik had er een beetje  tegen op gezien. Zou er wel iemand komen? Hoe lang kan je zoiets redelijkerwijs rekken, totdat je het geen housewarming meer mag noemen? Uiteindelijk was het zo ver twee weken terug. Kiwi's zijn dus dol op thema feesten. In Nl klinkt het thema Holland niet erg origineel, maar hier vonden ze het een top plan. Dat de volgende dag om 0400 Nl tegen Denemarken speelde kwam goed uit. De avond begon ook in stijl met een interland van het All black rugby team. Daarna ging de cocktail bar open:

We moesten ons even gedragen want mijn baas kwam ook langs. Toen de "stad" in. Een gezellig avondje maar ook een beetje met de handrem erop want er was om 0400 nog een voetbal wedstrijd.
Over de wedstrijd zelf wil ik niks kwijt. Over het toernooi ook niet. Is het nu pijnlijker zoiets in nl mee te maken, of als eenzame Nederlander in Nieuw Zeeland? Mijn collegas laten in ieder geval niet na te vragen hoe het met nl gaat in de Cup. Sommigens vragen het nog steeds drie keer per dag.