Merry Christmas

Aan iedereen:

Een fijne kerst een een gelukkig 2012!!

Liefs Jiri

Foto's

Ik krijg af en toe een vraag om foto's. Van mijn huis waar ik sinds kort woon.  Ik zal vooraf wat zeggen. Nieuw Zeelanders, en vooral de dames, kleden zich goed. Ze hebben smaak. Maar qua huizen niet.  En dan nog is mijn huis een lelijk eendje.  Hier de toer.

1. Het huis van voren. Het zijn eigenlijk twee huizen, de mijne is de achterste helft. Met oprit.

2. Het huis van de achterkant. Het gras wordt gemaaid. De planten heb ik zelf gekocht.

3. De open keuken. Links zie je de zonne kamer aan de achterkant. Dat heb ik tot woonkamer benoemd. 

4. En de slaapkamer. De poppetjes liggen verkeerd.

Er is nog meer. Er is nog een slaapkamer, een bij keuken, een badkamer met bad. En een toilet. En er is een garage, dat is echt top! Maar daarover een andere keer meer.

En dan nog het "goede" nieuws. Het huis staat te koop.

Een week nadat ik het contract getekend had. De boefjes. Maar goed, ik mag hier nog 3 maanden wonen. En ondertussen zoek ik verder.  Er moet hier een droomhuis zijn!

Tot slot het perceel van mijn achterbuur man. Met zijn huisje erop, de voordeur. Hoe kan dit nou? Ik zie hier voor me: Twee verdiepingen. Wit gestuct. Rozen. Een woonkamer met gigantische ruiten. Een groot dak terras. Met citrus boompjes.

Regen

Volgens weather and climate.com zijn de natste maanden in New Plymouth:

Januari / maart / april / mei / juni / juli / augustus / september / oktober / november / december

Ter vergelijking: Amsterdam kent maar een natste maand, dat is november.  Tot nu toe staan we dit jaar in New Plymouth op 1800 mm regen. En dat is dan in de city. Als ik op mijn race fiets stap en een goed uur de berg op fiets, kom ik aan bij het North Egmond visitors center. Goed voor 900 mm regen in oktober en 6300 mm tot nu toe dit jaar. Ter vergelijking: In nederland valt zo'n 800 mm regen per jaar.

Deze inspiratie komt niet uit het niets, van de week was een vrij natte week. Hier een foto van een weggetje bij mijn huis:

Sinds mijn laatste blog is er trouwens veel gebeurd. Mijn spullen uit Nederland zijn eerder aangekomen dan gepland. Ik moest sneller een huis vinden dan gepland. En ik moest sneller verhuizen dan gepland. Maar nu ben ik weer online en zit ik thuis op de bank. 

Snel meer daarover! Ik beloof het. Het huis staat trouwens ondertussen alweer te koop...

PS Weet iemand hoeveel mm water je douche thuis krijgt?

Jeugd zonde

Eigenlijk wilde ik deze blog jongens droom noemen. Maar het is 2011 en CO2 is niet onschuldig; dus is het een jeugd zonde geworden.

Zo'n tien jaar geleden, toen ik 22 was, leefde ik een tijdje in Zwitserland, in Visp. Ik was een trotse jonge man, want ik had voor het eerst van mijn leven een eigen auto. Een volvo 440. Daarmee reed ik tevreden door de zwitserse dalen. Maar er was ook iets irritants. Bergop was het een beetje beperkt. Ik werd vaak ingehaald. In het bijzonder werd ik vaak ingehaald door de Subaru. In Nederland niet echt een populaire auto, maar zodra je in de bergen komt is deze auto veel gezien. Hij is standaard vier wiel aangedreven en en vaak in het bezit van een prima moter.

Ik beloofde mezelf toen iets. Als ik ooit weer in de buurt van bergen woonde en niet meer leefde van de studie financiering, mocht ik van mezelf ook zo'n ding ging kopen.

En nu is het gebeurd!

Hij is ontzettend praktisch. Het is een station wagon waarvan de banken zo plat klappen dat je er in kunt slapen. En hij heeft een trek haak voor een fietsen drager. En hij is veilig. Hij heeft ABS, tractie controle en airbags.

Maar het is ook een klein beetje een monster. 4 wiel aangedreven. 3.0 liter moter. 6 cilinders. Geen V6 maar een H6. Een Boxer motor. 245 Pk. Tiptronic, je kunt schakelen op het stuur. En de banden. Bridgestone Potenza RE 050A. 225/45 R 17. Dezelfde banden die in de fabriek worden gemonteerd op de Ferari Enzo.

Ik zal bekennen dat dit niet de meest rationele keuze is uit mijn leven. Maar misschien toch wel een beetje een jongensdroom.

Social events

Kiwi's zijn dol op social events. In ieder geval bij Shell Todd Oil Services. Al na twee weken was ik zo gelukkig om een event mee te maken. Eigenlijk kon ik helemaal niet meer mee. Ik meldde mij te laat aan en kreeg de mededeling dat de touring car naar het event al vol was. De touring car, ja! Tot mijn grote vreugde kreeg ik een dag van te voren de mededeling dat ik toch mee kon.

De titel van het event is Oktoberfest. Bij Mike's brewery, zo'n 30 km te noorden van New Plymouth wordt het gehouden. Er wordt aanbevolen je te verkleden, maar dit lijkt me voor een bedrijfs uitje redelijk overdreven en ongepast. Ik zit er wel vaker naast. Als ik op de dag zelf de bus in stap, is hij al volledig afgeladen. De mannen hebben strakke knickebockers en een hoed, de dames doen met hun bloesje een poging van hun borsten een dienblad te vormen. Ik voel me redelijk ongemakkelijk. In de bus wordt ook gemuit, want het bedrijf heeft iedereen verboden in de bus in te drinken. Uiteindelijk voel ik me een uurtje later eindelijk wat beter als ik het eerste biertje achter de kiezen heb.

De dag zelf is een groot fout feest. Foute bands die in het engels vertaalde schlager zingen, veel bier. En er is "possum chucking". Ik heb er een foto van maar die durf ik niet te laten zien. De possum is hier ongedierte nummer een, en het doel van deze sport is om zo'n dier zo ver mogelijk te werpen. Ze zijn wel dood. Maar nog niet zo lang. Er zijn een aantal technieken. Onderhands. Bovenhands. Ook kun je hem als een lasso een paar keer aan zijn staart slingeren. Dat werkt het beste, maar er is wat meer coordinatie voor nodig waardoor er heel veel possums het publiek in slingeren. De dieren zijn trouwens bijzonder taai, de meeste possums worden wel een keer of twintig gebruikt en zijn dan nog steeds onbeschadigd.

Het leuke aan zo'n social event is ook dat op maandag het hele bedrijf een link krijgt met alle foto's ervan. Hoera.

Het weekend erna was er weer ... een social event! Deze keer de pre-christmas party. Met als thema 007. Ik durfde nu niet onverkleed te komen. Hieronder het resultaat, bij de entree. Het is eigenlijk meer Miami vice geworden:)

Toen ik trouwens mijn pak weer bij de verkleed winkel inleverde, merkte de verkoopster op dat haar dochter, zo'n dame bij de entree, haar verteld had dat ze maar op de foto was gegaan met iemand in een wit pak. Omdat die zo alleen was gekomen. Wat aardig. En dan hebben jullie gelijk een beetje een indruk hoe groot New Plymouth is...

12 NOVEMBER

Mei 2011. " er wordt hier een Maui Process Engineer gezocht". " Ik wist niet dat Shell ook op Hawaii zat." " Nee, ik ook niet"

September 2011. " Ik hoorde dat je naar Nieuw Zeeland gaat voor een paar jaar". " Ja, het lijkt erop dat ik 17 oktober begin ". " gaaf man!!"

October 2011 " So you used to live in Amsterdam" " Yes" " What the %^& are you doing in New Plymouth"

En nu ben ik dus Maui process engineer. Mede verantwoordelijk om ervoor de zorgen dat het bijna uitgeputte Maui gas veld voor de kust van New Plymouth nog een paar jaar kan produceren. In 1975 kwam 80 procent van de energie van het Maui veld. Ondertussen is de productie met een factor 10 gedaald en worstelt men om het nog een tijdje economisch te houden. Na een paar jaar achter het buro en in het lab hoop ik hier te leren hoe het er in het echt aan toe gaat.

Ik ben hier nu een week of vier bezig. De mensen zijn ontzettend aardig, de huizen zijn heel groot en luchtig en op werk voel ik me weer als de eerste werkdag nadat ik van de universiteit kwam. In mijn profiel op werk stond van de week ook nog "graduate process engineer", gelukkig hebben ze dus niet al te hoge verwachtingen.

Het is 2011, dus ik ga een poging te doen een weblog te beginnen. Ik beloof geen regelmaat en al helemaal geen publiceerbaar werk, maar van de planeet verdwijnen schijnt tegenwoordig niet meer te kunnen en wil ik ook niet, als aspirant FACEBOOK lid ben ik no g een beetje zoekende en ik ben denk ik niet attent genoeg om 1:1 email contacten vol te houden. En ik hoop natuurlijk zoveel mogelijk mensen te verleiden hier een keer heen te komen. Het is een prachtig land:)

Dus hierbij deze poging. En ik ga het kort houden, tot de volgende keer. Aan het begin van de post trouwens een foto van een hutje die ik maakte tijdens een wandeling op "de berg". Dit soort hutjes hebben ze versnipperd op de flanken van Mount Taranaki geplaats. Iedereen kan er voor 20 kiwi dollar ofzo slapen, zolang je je eigen slaapzak meeneemt.