Jeugd zonde

Eigenlijk wilde ik deze blog jongens droom noemen. Maar het is 2011 en CO2 is niet onschuldig; dus is het een jeugd zonde geworden.

Zo'n tien jaar geleden, toen ik 22 was, leefde ik een tijdje in Zwitserland, in Visp. Ik was een trotse jonge man, want ik had voor het eerst van mijn leven een eigen auto. Een volvo 440. Daarmee reed ik tevreden door de zwitserse dalen. Maar er was ook iets irritants. Bergop was het een beetje beperkt. Ik werd vaak ingehaald. In het bijzonder werd ik vaak ingehaald door de Subaru. In Nederland niet echt een populaire auto, maar zodra je in de bergen komt is deze auto veel gezien. Hij is standaard vier wiel aangedreven en en vaak in het bezit van een prima moter.

Ik beloofde mezelf toen iets. Als ik ooit weer in de buurt van bergen woonde en niet meer leefde van de studie financiering, mocht ik van mezelf ook zo'n ding ging kopen.

En nu is het gebeurd!

Hij is ontzettend praktisch. Het is een station wagon waarvan de banken zo plat klappen dat je er in kunt slapen. En hij heeft een trek haak voor een fietsen drager. En hij is veilig. Hij heeft ABS, tractie controle en airbags.

Maar het is ook een klein beetje een monster. 4 wiel aangedreven. 3.0 liter moter. 6 cilinders. Geen V6 maar een H6. Een Boxer motor. 245 Pk. Tiptronic, je kunt schakelen op het stuur. En de banden. Bridgestone Potenza RE 050A. 225/45 R 17. Dezelfde banden die in de fabriek worden gemonteerd op de Ferari Enzo.

Ik zal bekennen dat dit niet de meest rationele keuze is uit mijn leven. Maar misschien toch wel een beetje een jongensdroom.