Rob op bezoek

Het lijkt niet makkelijk indruk te maken op Rob. Hij komt aan met de expeditie cruise van zuid amerika naar Nieuw Zeeland, via Antartica. Als verstekeling.  Normaal is Rob bemannings lid op de boot, voor deze rit was hij niet ingeroosterd. Voor hand en span diensten mocht hij meevaren. Goed koper dan vliegen. En met een tussen stop op Antartica waarschijnlijk ook een stuk interessanter.

Voor mij was de uitdaging in New Plymouth het combineren van bezoek en werk. De vakantie dagen in NZ houden niet over. Maar wat mij betreft werd het uiteindelijk een mooie tijd. De zon scheen onafgebroken en voor Rob kans om met zijn voeten aan wel te staan. En voor mij om af en toe wat laat op werk te verschijnen of vroeg te vertrekken. New Plymouth is all about life style.

We maken met de Subaru ook een mooie trip over het noorder eiland. Eerst richting Tongariro National park, waar de actieve Tongariro vulkaan een doorsteek onmogelijk maakt, maar wat nog steeds een mooie wandeling is:

Dit is de vulkaan Ngauruhoe. De eerste uitbarsting was 2500 jaar geleden en de laatste was in 1977. Ngauruhoe is jong en wild. Rond 2007 werden er 50 aardbevingen per jaar rond de berg gemeten, zonder uitbarsting. Het lijkt erop dat de berg sindsdien weer in rust is gekeerd.

En wij moesten verder. Via een toeristische uitstap in Rotorua (geisers) reden we verder naar de Coromandel. Na wat grind wegen vonden we hier een mooie camping, op 100m van het strand:

We zwemmen wat en missen onze surfplank. Dan gaat de bbq aan (de gas fles past perfect achter de bestuurders stoel!) en openen een biertje.

Tot slot de volgende dag met de kajak naar Coromandel Cove. Het weer is fantastisch maar er staat wind. Dan is het zee kajaken best wel ruig, en het valt me mee dat de hele groep zonder omslaan aan land komt. Waarschijnlijk te danken aan de leiding: aan wal geraakte surfers die tijdens kantoor uren het brood verdienen in de kajak en daarbuiten op zoek zijn naar de perfect wave.

Hier nog een laatste blik op de kajaks. Niet echt een top foto maar het geeft wel een beetje de indruk.

De grote droogte

De titel kan van toepassing zijn op de regelmaat van deze blog. Waarschijnlijk terecht. Maar dat doet ie niet. Het is een bericht van meteorologische aard. De afgelopen 3 maanden waren namelijk stuk voor stuk de 3 droogste maanden van de afgelopen 3 jaar in Nieuw Zeeland. En, dat is fantastisch! Ik voel me een beetje schuldig als ik dit nog een keer lees. De landbouw hier heeft het even moeilijk. Maar ik laat het toch staan.

En het kwam goed uit, voor bezoek. Anderhalf jaar advies over regen nam ik graag terug. Met mam op bezoek begin Januari was het okay. Daarna had Rob in Februari 2 weken zon.  En in bijna een maand hadden JP, Sjors en Martijn 2 dagen regen.

Het is dus de tijd geweest van mooie vakanties en een vervanger op werk. Heerlijk. De komende weken zal ik impressies geven via de blog. Beloofd! Als ik geen inspiratie vind voor verhalen dan worden het foto's. Er is voldoende materiaal. En misschien wel een video! Lees ik wel eerst de help van blogger.com.

Maar eerst nog een korte post met foto's uit de regio. Uit Februari.

Al een jaar stond de "White cliffs" wandeling op het programma. Eerst loop je er boven langs naar toe. Een typisch New Plymouth landschap met vee, hekken, puntige grassige vulkanische heuvels en zee op de achtergrond:

Dan dalen we af naar zee. De white cliffs! Prachtige rotsen, tot 100 m hoog. Mijn droom was een klim gebied te ontdekken.  Helaas. Boter zacht, een soort witte vertikale modder. Het doet me denken aan klimgebieden in de Mohave woestijn in de vs. Daar wordt ook wel geklommen. Wel alleen met stallen hulpmiddelen alsof het een ijswand is....

Tot slot de afsluiting van het weekend. Op het water rond de sugar loaf eilanden van New Plymouth. Je ziet het niet maar er zitten ook zeehonden. En helaas deze keer geen succes met vis aan de lijn. Dus op de terug weg langs de supermarkt...